Rozdział 6

Idea miłości w chrześcijaństwie

Chrześcijaństwo dysponuje najpiękniejszą wizją mogącą zbawić świat. Zawarta jest ona w orędziu wypowiedzianym przez Chrystusa. Po usunięciu rozkazu „Będziesz…”, sprzecznego z duchem Jego nauki o miłości, brzmi ono: „Kochajmy Ojca Niebieskiego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich myśli swoich..., a bliźniego swego, jak siebie samego…” (według Mk12,30-31). To jest główna idea chrześcijan, a właściwie prawo, które powinno kształtować tę religię. Katolicy deklarują dodatkowo, że jest to ich „niezbędnik”.

Głosiciel idei miłości wśród ludzi, Syn Boży, który jest równocześnie naszym Odkupicielem, dobrze wiedział, jak trudne jest stosowanie miłości w codziennym życiu. Dlatego doprecyzował ją słowami: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w Niebie… Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie?”  (Mt.5,44-46). Pozostawił zresztą wiele innych poleceń wskazujących na bezwarunkową miłość wśród ludzi.

Wróćmy jednak do stanu świata. Jak dotąd ta główna zasada pochodząca od Jezusa przynosi największy wstyd chrześcijaństwu. Gdy prześledzimy historię tej religii w ciągu ostatnich dwudziestu wieków, to trudno zauważyć, by idee Jezusa o miłości były stosowane w praktyce. Ta religia jest pełna przemocy, mordowania przeciwników, tragicznych skutków wypraw krzyżowych i palenia na stosach w ramach inkwizycji. Jest też historią współpracy z władzami politycznymi, z którymi ta religia tyranizowała całe narody. Tak działa „sojusz ołtarza z tronem”. Również w obecnej demokracji chrześcijaństwo, niepomne nauk Jezusa, prześladuje nadal swych krytyków oraz tworzy równoległy do politycznego „rząd dusz”.

Trzeba jasno stwierdzić, że jeśli nie stosuje się w chrześcijaństwie takiej miłości, którą pokazał Jezus Chrystus, to ta religia staje się tylko przykrywką do podporządkowywania sobie ludzi i utrzymania władzy przez „pana tego świata”. Jezus właśnie taką sytuację napotkał w swojej misji. Nie dał rady zmienić tego układu i sam stał się ofiarą deformacji ówczesnej religii. Analiza tamtej sytuacji oraz tej współczesnej wykazuje, że wspólne rządy polityków i przywódców religii utrzymywały od zawsze władzę Szatana. Jezus wyraźnie wskazał, że narodowe organizacje religijne są prowadzone przez liderów, którzy mają „diabła za ojca”. Może szeregowi duchowni tego nie odczuwają lub nie zdają sobie z tego sprawy. Jednak wiedzą o tym hierarchowie, czyli religijni decydenci. Niestety, wszelkiego typu struktury religijne prędzej czy później przechodzą pod kontrolę Szatana. Nasz świat jest bowiem jego cywilizacją i to on nad wszystkim panuje.

Warto w końcu zrozumieć, że za pośrednictwem religijnych struktur: synagog, kościołów, zborów itd., nie da się zbawić świata. Jest to po prostu niemożliwe w sytuacji, gdy siła władzy zastępuje siłę miłości. To prosty wniosek ze zdarzeń z samego początku historii ludzkości. Essenceizm stale przypomina o tej sytuacji duchownym światowych wyznań. Namawia ich do zrozumienia misji obieżyświatów, którzy indywidulnie mogą skutecznie roznosić po świecie ideę miłości. To może być jedyna droga do zbawienia świata.