Rozdział 6

Idea ogólna bytów

Essenceizm skupia się szczególnie na analizie istnienia Bytu Pierwoistnego. Dlatego w niniejszym opracowaniu poświęcony został temu osobny rozdział.

Poza Bytem Pierwoistnym istnieją jeszcze inne byty. Opisałem je w pierwszej książce o essenceizmie. Dlatego teraz podaję tylko najistotniejsze informacje.

Wymieniłem wówczas byt istniejący, czyli człowieka. Nazwałem go tak dlatego, że jest on istotą wieczną. Ta wieczność dotyczy też wszystkich innych istot duchowych, ale człowiek jest szczególną kategorią bytu, najbliższą Istocie Pierwoistnej (tak również można inaczej nazwać Byt Pierwoistny).

Wyjątkowość człowieka wynika z faktu, iż Byt Pierwoistny tchnął w niego część Swojej Osobowości. To znaczy, że pod postacią osoby duchowej przeniósł na niego cząstkę Samego Siebie. Ten akt, w formie „tchnienia od Stwórcy”, opisany został w Biblii, której sformułowanie przytaczam tu dla celów poglądowych. Dzięki temu tchnieniu człowiek ma nabytą od Stwórcy inteligencję, wolę i uczuciowość ześrodkowaną w elemencie serca otrzymanego od Niego. Rozwijająca się osoba duchowa człowieka kształtuje w sobie duszę duchową, rodzaj wewnętrznej natury kierującej, zwaną naturą pierwotną. To ona dziedziczy elementy inteligencji, woli i uczuciowości pochodzące od Bytu Pierwoistnego. Harmonizują się one w centrum osobowościowym człowieka, czyli w jego sercu. Utworzona w ten sposób osoba duchowa człowieka jest znakiem bezpośredniej obecności Stwórcy przy narodzeniu każdego człowieka.

Człowiek, jako jedyny we wszechstworzeniu, przechodzi pełną drogę rozwoju będącą bezpośrednią koncepcją życia wynikającą z Osobowości Stwórcy.

W następnej kolejności wymieniam istoty wspierające człowieka, czyli byty duchowe zwane aniołami. Anioł, jako istota duchowa stworzona przez Boga, ma inteligencję, wolę i uczuciowość, ale nie ma serca dziedziczonego od Boga. Ma tylko rodzaj centrum osobowościowego, czyli sedno swej osobowości, którą teologicznie można nazwać duszą anielską. Służy ona do realizacji wyznaczonego przez Stwórcę celu. To jest jak gdyby imitacja serca przeznaczona do zachowania równowagi między trzema głównymi atrybutami osobowości każdej istoty duchowej. Zatem anioł to sługa, a nie dziecko Boga. W pewnym sensie jest on „uboższą” wersją osoby duchowej człowieka, gdyż do swego istnienia nie przechodzi rozwoju w oparciu o osobę fizyczną. Nie jest też w pełni osobą, ponieważ nie ma ukształtowanej płci, a przede wszystkim nie może bezpośrednio, tak jak człowiek, przeżywać miłości dziecięcej, małżeńskiej i rodzicielskiej.

Aniołowie, współdziałając z ludźmi, są przygotowani, aby w ograniczonym zakresie odbierać odziaływanie ich zmysłów fizycznych. Dzięki temu mogą do pewnego stopnia przeżywać miłość, czerpiąc wrażenia z osobowości człowieka i doznając radości ze współistnienia z nim. To, co napisałem tu o aniołach, ma w dużej mierze charakter teologiczny. Ich istnienie jest poza zasięgiem poznania naukowego. Jednak jest ono logiczne w kontekście istnienia Bytu Pierwoistnego i człowieka.

Byty duchowe wypełniają swoją obecnością sferę poza czasem i przestrzenią. Ta wszechobecność dotyczy tych istot duchowych, które na przypisanym im poziomie istnienia osiągnęły doskonałość. Oczywiście Byt Pierwoistny nie jest ograniczony żadnym poziomem. Tymczasem ludzie, byty istniejące, mają określony poziom doskonałości. Jest on najwyższy z możliwych w świecie duchowym, ponieważ człowiek jest dzieckiem Boga. Ludzka doskonałość nie oznacza jednak pełnej wszechwiedzy. Człowiek bowiem jest przeznaczony do ciągłego poznawania nowych zjawisk, co prowadzi do większego poziomu wiedzy i do rozszerzania swej obecności na cały wszechświat. Pomagają mu w tym istoty służebne, czyli aniołowie.

Równocześnie w świecie fizycznym, czyli materialnym, żyje niezliczona liczba bytów stanowiących żywą naturę. Poza nimi mamy jeszcze wiele tworów, rzeczy i przedmiotów składających się na martwą naturę. Wszystkie je nazwę po prostu bytami, bez względu na to, czy są to zwierzęta, rośliny czy zwykłe twory materialne. Te byty posiadają jedną ważną cechę wspólną: wszystkie mają swój początek i swój koniec. Odróżnia to je zarówno od Bytu Pierwotnego, który nie ma ani początku ani końca, jak i od bytu istniejącego, człowieka, który ma początek, ale nie ma końca, a także od podobnych człowiekowi opiekuńczych bytów duchowych, które istnieją w swoistej symbiozie z osobami duchowymi ludzi.

 

 

 

 

 

 

 

Essenceizm -

Analityczny system dla zrozumienia istnienia Boga, świata duchowego i wieczności człowieka

 

 Treść tej strony internetowej to książki o systemie analitycznym essenceizm oraz:

                                                  Teoria Wiecznego istnienia

 1. Essenceizm 1 - “Bóg nie jest z tego świata”zrozumienie Boga

 2. Essenceizm 2 - “My jesteśmy z tego świata” - zrozumienie człowieka

 3. Essenceizm 3 - “Zło jest z tego świata” - zrozumienie zła

 4. Essenceizm 4 - “Wizja nie z tego świata” - zrozumienie świata

 5. Essenceizm 5 - “Wieczność nie jest z tego świata” - zrozumienie wieczności

 6. Essenceizm 6 - “Nieprawdziwi bogowie z tego świata” - zrozumienie roli religii

 7. Essenceizm 7 - “Miłość z tego i nie z tego świata” - zrozumienie siły miłości

    Wprowadzenie:  Zarys Teorii Wiecznego istnienia - broszura informująca o tej teorii