Rozdział 28

Zakodowanie istnienia w stworzeniu

Naukowcy stwierdzili, że strzałka czasu niezmiennie zdąża w jednym kierunku. Ten stan nie zmienia się od początku powstania wszechświata. Analiza dokonana przez system essenceizm wykazała, że powstanie czasu było dla Bytu Pierwoistnego płaszczyzną do zakodowania w „materiale stwórczym” informacji o Jego dziele. Chodzi o zakodowanie w Jego Energii Pierwszej Przyczyny informacji dla każdego elementu stworzenia, który z niej powstawał. W tej informacji tkwi sens istnienia tego elementu oraz jego docelowa doskonała forma. Tak jest dlatego, że Byt Pierwoistny jest doskonały, a przymioty i cechy Jego Osobowości programują kodem Architekta-Stwórcy każdy, nawet najmniejszy element czasoprzestrzeni wszechświata. To zakodowanie jest podobne do wprowadzonej treści programu komputerowego przez jego programistę, co z kolei prowadzi do wykonania postawionego przez nim zadania. W przypadku Bytu Pierwoistnego jest On zatem nie tylko Architektem, ale też Programistą. Ta definicja Bytu Pierwoistnego pozwala zrozumieć, że wprowadził On do treści wszechświata informację zgodną z koncepcją zaplanowanej przez Siebie rzeczywistości. Zakodowana przez Stwórcę informacja opisuje przyszły przebieg rozwoju każdego elementu, który powstaje w czasoprzestrzeni wszechświata. To zakodowanie wyznacza więc pierwotne przeznaczenie danego obiektu. Jego wprowadzenie nadaje mu też algorytm czasu. Zgodnie z moim systemem tego typu pełna predestynacja nie dotyczy jednak rozwoju osób duchowych ludzi w czasie ich fizycznego życia. To one same decydują o czasie ich dojścia do doskonałości. Ludzie mogą zmieniać też przeznaczenie pewnych bytów pierwotnie zakodowanych przez Stwórcę.

Warto wiedzieć, że akt stwórczego kodowania zastał już wcześniej wyjaśniony dwa tysiące lat temu przez największego nauczyciela wiedzy o Ojcu ludzkości, czyli przez Jezusa Chrystusa. Zobrazował On to w formie przypowieści i ziarnku gorczycy, co zostało zapisane w tekście jednej z ewangelii. (Przypowieść o ziarnku gorczycy Mt, 13, 31-35): «Królestwo Niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach». Pokazując ziarnko gorczycy, Jezus w prosty sposób, czyli zrozumiały dla ludzi w Jego czasach, wytłumaczył fakt, że zakodowana w każdym takim ziarenku informacja niechybnie doprowadzi do osiągniecia zaplanowanego przez Stwórcę celu.

Tylko istoty na „Obraz i podobieństwo Stwórcy”, czyli ludzie, są w stanie zmieniać zakodowaną w materii informację. Potwierdza to inna przypowieść będąca kontynuacją poprzedniego ewangelicznego cytatu Mt, 13, 31-35: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło». W oparciu o ten cytat system essenceizm wykazuje, że ludzie po dojściu do doskonałości mogą czasem „zastąpić” Byt Pierwoistny w działaniu na rzecz rozwoju kosmosu, poszczególnych jego elementów, a nawet przy zmianie pierwoistnego kodu. Ogrom świata oraz perspektywa wieczności czekają na nas, abyśmy mogli zastąpić Architekta i Programistę wszechrzeczy. Tak rozumiem bycie na „Obraz i podobieństwo Stwórcy”.