Rozdział 20

Analiza osobowego źródła dobra i zła

Teoria wiecznego istnienia przyjęła na siebie zadanie pokazanie wiecznego wzorca dobra. Dokonuje tego w oparciu o wyniki systemu essenceizm, w którym prezentowałem dobro jako rzeczywistość lub stan utworzony z Osobowości Bytu Pierwoistnego. Wobec tego powstała w wyniku Jego działania rzeczywistość powinna być dobra, doskonała oraz wieczna, skoro pochodzi od dobrego, doskonałego oraz wiecznego Stwórcy. Właśnie taki wniosek prezentuje moja teoria.

Zatem definicja dobra w systemie essenceizm brzmi: to rzeczywistość ukształtowana przez przymioty Bytu Pierwoistnego, a dokładnie przez Jego Inteligencję, Wolę i Uczuciowość ześrodkowane w Jego Sercu. Jest ono wprowadzane przez Pierwoistną Siłę Miłości, która stanowi główną siłę sprawczą Stwórcy. Nadany przez nią kierunek działania tworzy dobro, czyli stan pierwotnie przynależny ludzkości. W stanie dobra powinny działać wszystkie prawa przygotowane dla ludzkości przez jej Stwórcę. W oparciu o powyższy opis można powiedzieć, że dobro ma źródło osobowe.

Powyższa analiza daje też punkt wyjścia do określenia zła. Essenceizm tłumaczy powstanie zła jako proces odwrócenia na przeciwny pierwoistnego kierunku siły miłości. W moim systemie wykazałem, że zło, będąc przeciwieństwem dobra, również musi mieć swoje źródło osobowe. Zmianę ukierunkowania siły miłości na przeciwny do niej musiała więc wywołać silna osobowość, która mogła przetworzyć siłę miłości na siłę władzy niszczącą dobro. Powstałe zło ma zatem osobowe źródło, które teolodzy wielu religii określają jako Szatana. System essenceizm, wyjaśniając głębiej „religijne” twierdzenia teologów, analizuje jeszcze dokładniej przyczynę zła. Wykazuje mianowicie, że początek powstania zła polegał na odwróceniu ku sobie kierunku Pierwoistnej Siły Miłości przez Archanioła Lucyfera, opiekuna pierwszych ludzi. Przez to powstała nie tylko siła władzy, ale także nowa, „nowotworowa” osobowość Archanioła, czyli osobowość Szatana. To on od tego momentu stał się osobowym źródłem złej siły władzy. Jej moc bazuje zatem na odwróceniu mocy Pierwoistnej Siły Miłości. Opisałem to w drugiej części tego opracowania.

Teoria wiecznego istnienia podsumowująca wyniki analiz essenceizmu wyjaśnia, że prawdziwa, czyli dobra rzeczywistość wciąż czeka na wprowadzenie jej w życie przez ludzi żyjących na Ziemi. Na razie ludzkość wskutek zaistnienia zła pozostaje w stanie śmierci duchowej i jest niezdolna do wprowadzenia w życie dobra jako rzeczywistości przeznaczonej dla niej. Uniemożliwia to opisana powyżej przeciwna do niej antyrzeczywistość, która jak złośliwy nowotwór przeżera naszą cywilizację, czyniąc z niej piekło. Warto zatem stale pamiętać, że nie mamy prawdziwej rzeczywistości, którą przygotował dla nas Stwórca, czyli osobowe Źródło dobra.

Zatem ideał dobra jest nadal poza naszym zasięgiem. W tej sytuacji misją teorii wiecznego istnienia jest propagowanie przynależnej ludzkości prawdziwej idei rzeczywistości, czyli stanu dobra wywodzącego się z Osobowości Bytu Pierwoistnego. Dodam, że orędzie mojej teorii jest zaadresowane do każdego człowieka. Każdy z nas bowiem może stać się osobowym źródłem dobra po „odwróceniu się” od osobowego źródła zła.