Rozdział 24

Nadzieja w poznaniu początku wszystkiego

Aby w pełni określić wyniki analiz essenceizmu, opiszę jeszcze raz początek powstania wszechświata, uwzględniając zarówno najnowsze odkrycia naukowe, jak i teorię kreacjonizmu wynikłą z zastosowania zasad i instrumentów badawczych essenceizmu. W obu wypadkach wychodzę od stanu, w którym wszystko zaczęło się w niewyobrażalnym dla nas procesie i który można nazwać osobliwością. To zjawisko wywodzi się najprawdopodobniej ze stanu nieograniczonych „przestworzy”, które essenceizm nazywa sferą poza czasem i przestrzenią. Ta sfera jest wciąż zbyt trudna do ogarnięcia wyobraźnią, gdyż nie jest związana z czasoprzestrzenią wszechświata.

Mamy przed sobą do zbadania proces, który zaczął się w kompletnych ciemnościach. Symbolizują one stan poza czasem i przestrzenią wymykający się wszelkim instrumentom badawczym, którymi dysponuje nauka.

Wygląda na to, że w pewnym momencie z jednego punktu, będącego „oknem” między dwoma rzeczywistościami, nastąpiła gigantyczna inflacja kosmologiczna. Chodzi o przejście od rzeczywistości poza czasem i przestrzenią do nowo kształtującego się stanu zwanego czasoprzestrzenią wszechświata. Ten proces musiał mieć źródło energii istniejące już wcześniej, gdyż wszystko, co istnieje w kosmosie powstało z energii. W tym przypadku mówimy o energii pozostającej poza zasięgiem nauki. Zatem od początku dwudziestego wieku nauka zabrała się na serio do zbadania problemu istnienia wszechświata. W połowie wieku wiedziała już, że wszechświat kiedyś powstał. Punktem wyjścia była tak zwana osobliwość. Nie mogąc jej określić, naukowcy stwierdzili, że „coś nagle zaistniało”, ale nie wiedzieli co, w jaki dokładnie sposób i dlaczego.  Po pojawieniu się jakby znikąd tej osobliwości, proces powstania wszechświata doznał dziwnego impulsu, który określono jako Wielki Wybuch. To było odkrycie porównywalne z odkryciem kodu DNA. Analiza początku zaistnienia kosmosu trwa zresztą do dziś i choć nauka często „pręży muskuły”, głosząc, że zrozumiała to zjawisko, to skromność nakazuje powstrzymanie się od euforii.

Oczywiście w tej sprawie religie mają prosty przekaz, że za stworzeniem wszechrzeczy stoi Bóg, któremu nadają różne imiona, takie jak Ojciec Niebieski, Allach, czy po prostu Stwórca. W przypadku mojego systemu essenceizm wskazuje również na Inteligentną Przyczynę, jako źródło powstania wszechświata. Tę Przyczynę essenceizm nazwał Bytem Pierwoistnym. Jednak akt powstania wszechświata nie powinien być dziedziną wiary, ale wiedzy. Rodzi się zatem pytanie, jak za pomocą nauki zrozumieć istnienie opisanej w essenceizmie „religijnej” Pierwszej Przyczyny.

Oba punkty widzenia, ten naukowy i ten religijny, przewidują, że badane zjawisko było gwałtownym pojawieniem się nowej rzeczywistości. Według nauki inflacja kosmologiczna oznacza gwałtowną zmianę stanu początkowego do stanu uporządkowanych już struktur wszechświata. Dokonała się ona z prędkością przekraczającą wielokrotnie prędkość światła i w czasie, który przebiegał inaczej niż jego zwykły upływ. Nastąpiło jakby rozciągnięcie przebiegu czasu, które to zjawisko można nazwać inflacją czasową. Właśnie na to zjawisko zwraca szczególną uwagę mój system. Ponieważ przestrzeń rozszerzała się z szybkością dużo większą niż prędkość światła, to i czas, zgodnie z teorią względności Einsteina, stał prawie w miejscu. To tłumaczy wyznawaną przez naukę wizję Wielkiego Wybuchu, który z jej punktu widzenia był nagłym pojawieniem się czasoprzestrzeni. Niestety samo jej powstanie pozostaje nadal poza możliwościami badawczymi nauki, gdyż jej wiedza jest zbyt uboga. Nauka może zatem tylko stwierdzić, że wszechświat po prostu powstał. Stąd określenie tego zjawiska jako wybuch i wykreowana dla niego nazwa: Big Bang.

Essenceizm widzi w tym zjawisku konieczny udział Pierwszej Przyczyny wywodzącej się ze źródłowej sfery poza czasem i przestrzenią. Mój system przewiduje istnienie Twórczego Źródła istniejącego przed Wielkim Wybuchem. Oznacza to, że według essenceizmu wszechświat ma swego Stwórcę oraz to, że wyłonił się z rzeczywistości zwanej stanem poza czasem i przestrzenią. Wiąże także tę rzeczywistość z obecnością Osobowego Bytu Pierwoistnego.

W odróżnieniu od essenceizmu naukowcy określają zjawisko Wielkiego Wybuchu jako coś, co mogło powstać samo z siebie. Nie mogą bowiem użyć określenia, że wszechświat został stworzony przez Inteligentny Byt. Muszą utrzymać swą wersję, gdyż nie mają odpowiednich instrumentów badawczych, by ocenić, jak naprawdę dokonało się to zjawisko. Na obecne czasy są dalecy od stwierdzenia, że było ono związane z aktywnością Inteligentnego Stwórcy działającego z konkretnym planem. W tym tkwi różnica między interpretacją moją a tą naukową.

Analizując powyższe, można stwierdzić, że w akcie Wielkiego Wybuchu wraz z powstającą przestrzenią dokonało się nadzwyczajne rozciągnięcie przepływu czasu. W tak określanym zjawisku mamy od początku do czynienia z pojawianiem się praenergii wraz z towarzyszącymi jej prawami, które musiały nią kierować. Przywołane tu prawa i „tworzywo” w formie praenergii nie mogły według essenceizmu pojawić się znikąd. Wszystko wskazuje na to, że stanowiły one atrybuty Bytu Pierwoistnego. Mówię o tym, gdyż nie godzę się z jednostronnym, czysto naukowym opisem powstawania tej ogromnej czasoprzestrzeni. Próbując pogodzić obie koncepcje, można skojarzyć praenergię będącą w dyspozycji Bytu Pierwoistnego z wszelką energią wszechświata, z uwzględnieniem zarówno ciemnej energii jak i ciemnej materii. Do tego należy dodać źródłowe prawa pochodzące od wspomnianego Bytu Pierwoistnego interpretowane jako prawa fizyki kwantowej, klasycznej oraz astrofizyki teoretycznej.

Analizując już dalej zgodny z obydwiema koncepcjami opis powstawania wszechświata, należy stwierdzić, że przebieg powstawania struktury kosmosu przebiegał w niesłychanie krótkim czasie. Za sprawą ekspansji energii, którą naukowcy łączą z działaniem super siły, nastąpiło kształtowanie się tak zwanego pola Higgs’a, a w nim oddziaływań wiążących cząstki elementarne. Dodam tu uwagę, że essenceizm utożsamia super siłę z Pierwoistną Siłą Miłości, która jest twórczą siłą Bytu Pierwoistnego. Działanie tej siły we wspomnianym polu siłowym doprowadziło do powstawania swego rodzaju „rodnika” cząstek elementarnych. Chodzi o bozon Higgs’a, znany też pod nazwą „boska cząstka”, mający kluczową rolę w postaniu materii. Musiało się to z pewnością dokonywać z praenergii, która w całości została wprowadzana do rzeczywistości przez działanie super siły, a w mojej teorii przez działanie wspomnianej siły pochodzącej od Stwórcy. Zatem to wprowadzona przez siłę twórczą energia była „budulcem” powstających cząstek elementarnych. W tym polu, w podanej przez naukę kolejności i zgodnie z precyzją całego procesu, pojawiły się cztery główne oddziaływania: silne, grawitacyjne, słabe oraz elektromagnetyczne. Wszystkie one działały między powstającymi z energii cząstkami elementarnymi. W końcu, gdy pojawiło się wymienione oddziaływanie elektromagnetyczne, to w krótkim czasie wszechświat rozbłysnął światłem. Było to powiązane z powstaniem fotonów, czyli cząstek elementarnych naładowanych ogromną energią i niosących ze sobą światło i ciepło. Zatem cały nowo tworzony wszechświat wyszedł z ciemności. Uwidoczniła się wówczas początkowa „mieszanina” cząstek elementarnych przeniknięta promieniowaniem. Ślad po tym wydarzeniu dotarł do naszych czasów jako obraz mikrofalowego promieniowania tła. Opisując to wszystko, niezmiennie dopatruję się w tych zjawiskach planowego działania Bytu Pierwoistnego.

W rodzącym się kosmosie bozon Higgsa nadał masę cząstkom elementarnym, takim jak kwarki, które przy udziale gluonów zaczęły tworzyć jądra przyszłych atomów, czyli protony i neutrony. Powstawały one przy równoczesnym udziale odziaływania słabego, co spowodowało pojawienie się również innych cząstek elementarnych będących budulcem atomów. W takim stanie działały nadal wymienione oddziaływania, co napędzało szybkie tworzenie się różnych form materii. Po przejściu zjawiska anihilacji pozostała już tylko materia ze śladowymi ilościami antymaterii. We wszystkich tych procesach można też stwierdzić udział tajemniczej ciemnej materii, która obok ciemnej energii miała wpływ na stan wszechświata.

Przypominam, że początkową formą materii był wodór, który jest pierwiastkiem o najprostszej budowie. Zapoczątkował on obłoki gazowe, z których utworzyły się gwiazdy, czarne dziury i inne struktury kosmosu. Bardziej złożone atomy miały wpływ na nieprzerwane powstawanie skupisk ciał niebieskich formułujących galaktyki. Tak oto stopniowo zaistniał bezkresny kosmos, w tym nasza Ziemia.

Oczywiście wciąż mamy do wyboru, czy wszechświat powstał przez przypadek, czy jako przemyślane dzieło Bytu Pierwoistnego. Pierwsza, naukowa koncepcja wnosi więcej pytań niż odpowiedzi, nie rozwiązując problemu samego powstania wszechświata oraz sensu jego istnienia. W drugiej koncepcji prezentowanej przez essenceizm pojawia się jasne określenie sensu powstania wszechświata jako „zmaterializowania się” Miłości Stwórcy. W obu tłumaczeniach ludzkość zaistniała jako końcowy akt omawianych powyżej zjawisk. Zatem to my mamy prawo do oceny, co się dokonało od początku wszechświata i to my musimy znaleźć ostateczną odpowiedź czy było tak:

czy tak: