Rozdział 12

Obraz stanu duchowego ludzkości

Z analizy essenceizmu wynika, że żyjemy w świecie, a dokładniej w czasoprzestrzeni wszechświata, która jest ograniczonym czasowo stanem przeznaczonym do naszego rozwoju duchowego. Ziemia jest zatem jedną wielką przestrzenią życiową dla ludzi posiadających równocześnie osobę fizyczną i duchową. W czasie tego rozwoju powinniśmy być wspierani przez aniołów, czyli przez naszych opiekunów duchowych. Są to istoty podobne do osób duchowych ludzi, żyjące wiecznie w stanie poza czasem i przestrzenią. Ich zadaniem jest służenie ludziom. Pełnią one, oczywiście w stosownej skali i przy właściwym uwzględnieniu różnicy między duchowością a fizycznością, tę samą rolę w świecie duchowym, jaką wobec człowieka pełnią zwierzęta w świecie fizycznym.

Taka rzeczywistość była od początku przygotowywana przez Byt Pierwoistny – Architekta Wszechrzeczy. Niestety poza Nim, poza Jego koncepcją powstała inna, zła rzeczywistość utworzona przyczynowo przez Archanioła Lucyfera – wychowawcę pierwszych ludzi. Niestety mieli oni pewien udział w tej tragedii. W wyniku odwrócenia kierunku siły miłości ludzka osobowość zamiast Ojcu Niebieskiemu, została podporządkowana temu złemu wychowawcy. Otrzymał on imię Szatan. Prawie od samego początku prowadzi on ludzkość wbrew pierwotnym założeniom Stwórcy. Dla odróżnienia tej złej rzeczywistości od tej właściwej przygotowanej dla ludzkości, zwanej „niebem”, obecną rzeczywistość można nazwać „ziemią”, a dokładniej piekłem. Tak bowiem trzeba nazywać „instytucję”, którą kieruje Szatan. Chociaż nam się to nie podoba, trzeba stwierdzić, że żyjemy w stanie zła określanym jako piekło. Żyjemy zatem w świecie, który nie stanowi pierwotnej koncepcji Bytu Pierwoistnego. Mój system wciąż przypomina, że świadomość istnienia zła można zdobyć dzięki wiedzy, kim jest Szatan oraz jak doszło do tego, że żyjemy w rzeczywistości ukształtowanej przez niego. Wymaga to racjonalnej analizy wszelkich zjawisk, które zaszły na samym początku dziejów ludzkości. W wyniku ich poznania można było zrozumieć, że wciąż nie mamy świata zaplanowanego przez Byt Pierwoistny. Dlatego essenceizm w swoich opracowaniach opisuje mechanizmy zła oraz sposoby, za pomocą których Szatan wpływa na nasze losy. Między innymi prowadzi to do zrozumienia, jak odziedziczona od niego upadła natura niweczy ludzką godność i w jaki sposób siła władzy czyni z nas niewolników zła.

Z powyższego wynika, że Bóg nie jest tu z nami, gdyż nie może istnieć jedna i ta sama rzeczywistość, w której razem istnieje On oraz Jego całkowite przeciwieństwo, czyli Szatan. Byt Pierwoistny istnieje więc tylko w stanie rzeczywistości poza czasem i przestrzenią, oddzielony od ludzi przez ich bezprawnego „opiekuna”, byłego archanioła. Żyjemy więc w szatańskiej rzeczywistości, która nie jest naszą właściwą, a która jest złym stanem zwanym światem upadłym. W tym układzie Szatan jest jednocześnie źródłem jak i aktywnym centrum zła. Taki jest, zgodnie z essenceizmem, obecny stan naszego świata.

Zatem można powiedzieć, że historia ludzkości to historia cierpienia ludzi w niewłaściwej rzeczywistości kierowanej przez antyboga – Szatana. Dlatego należy się jej wyzwolenie z tego stanu, czyli zbawienie. Próby wyjścia z tej sytuacji miały miejsce w całej historii ludzkości. Największym wydarzeniem było dzieło Jezusa Chrystusa, które niestety zostało brutalnie przerwane przez ludzi prowadzonych przez Szatana. W wyniku bardzo krótkiego życia Jezusa w roli odrodzonego Syna Bożego, nastąpiło tylko zbawienie duchowe, czyli odkupienie osób duchowych ludzi spod władzy Szatana. Ten proces wciąż trwa w formie dalszego uwalniania spod władzy Szatana osób duchowych, które po życiu fizycznym w ziemskim piekle mogą wreszcie skorzystać z odkupicielskiego dzieła Jezusa Chrystusa.

Zgodnie z essenceizmem nasz świat wymaga pełnego zbawienia, czyli dokończenia procesu rozpoczętego przez Jezusa. Mogą tego dokonać ludzie prowadzeni przez Syna Bożego przy wsparciu aniołów. Nie może tego dokonać sam Bóg, który w żaden sposób nie uczestniczył w zniszczeniu Swego dzieła. Bóg nie zna zła, gdyż go nie stworzył i nie ma z nim nic wspólnego. Jest źródłem dobra, czyli właściwego stanu istnienia ludzkości. Na szczęście my znamy Jego Opatrzność, czyli Jego odwieczne prawa i zasady prowadzące wszystko do doskonałości, w tym w szczególny sposób do doskonałości samych ludzi. Różnica między ludźmi a całym wszechstworzeniem polega na tym, że ludzie muszą sami uczestniczyć w kształtowaniu swojej doskonałości, dodając do tego procesu swoją wolę oraz odpowiedzialność za jej spełnienie. Pojawienie się wśród nas Syna Bożego jest konieczne, aby doprowadzić świat do zbawienia. Jest On tym, który nie ma żadnej zależności od Szatana, czyli nie ma upadłej natury, którą mają wszyscy inni ludzie. Oznacza to, że świat może być zbawiany tylko przez wychowawcze i edukacyjne działania Syna Bożego, czyli przez to, co w imieniu Stwórcy miał robić na początku historii ludzkości Archanioł Lucyfer. Jak wykazał essenceizm, ten wychowawca pierwszych ludzi zamiast przekazać im wiedzę o miłości Boga przejął nad nimi władzę. Dlatego wychowawczą misję miłości przyjął na siebie Jezus Chrystus. Chciał w ten sposób wprowadzić miłość dla odbudowy Królestwa Bożego. Ta koncepcja nigdy nie ulegnie zmianie, ponieważ pochodzi od doskonałego Stwórcy.

Reasumując, misją ludzkości jest przeprowadzenie procesu zbawienia bez bezpośredniego udziału Boga. Polega ono na przyjęciu narodzonego na Ziemi Syna Bożego, który będzie prowadził ludzkość, nauczając ją o miłości Stwórcy, a równocześnie ochraniając nas przed Szatanem. Według mojego zrozumienia ludzie zbawiający świat pod kierunkiem Syna Bożego nie muszą należeć do żadnego wyznania religijnego. Wystarczy, że poznają pierwotną koncepcję świata ukształtowaną przez Byt Pierwoistny i zrozumieją nasz obecny stan. Essenceizm nazywa takich ludzi obieżyświatami, czyli misjonarzami naszych czasów, którzy podobnie jak uczniowie Jezusa pójdą w świat, aby przekazywać wiedzę o Królestwie Niebieskim.

W następstwie tego wspólny wysiłek Syna Bożego, zastępującego „biblijnego” Adama oraz Córki Bożej, zastępującej „biblijną” Ewę, doprowadzi do kresu panowania Szatana. Będą oni potrzebowali wsparcia ludzi żyjących zarówno w świecie fizycznym jak i w duchowym. Będzie im potrzebna również pomoc ze strony aniołów Bożych. To doprowadzi do przejścia spod władzy Szatana do świata pod zwierzchnictwem Bytu Pierwoistnego. Tak miało być pierwotnie i tak będzie w momencie pełnego zbawienia świata.