Rozdział 11

Realizacja planu Bytu Pierwoistnego

Według mojej teorii wiecznego istnienia wynikłej z essenceizmu Byt Pierwoistny zakończył już proces tworzenia fizycznej rzeczywistości. Wynika z niej również, że Stwórca po ukształtowaniu wiecznego i nieograniczonego przestrzennie środowiska dla ludzi przekazał im go jako miejsce do dochodzenia do doskonałości. Powinien więc nadejść czas, w którym Ojciec ludzkości będzie mógł cieszyć się szczęściem Swoich dzieci. Obecnie wszechświat, według obecnej wiedzy, ma już tylko jednego gospodarza, to znaczy nas, ludzi. Doskonały Byt Pierwoistny nie wraca bowiem do stworzonego przez Siebie środowiska, aby coś w nim poprawić. Inaczej można by stwierdzić, że jest niedoskonały i czegoś nie dopracował. Dzięki takiemu Stwórcy ludzkość ma stabilny plan przyszłości, a więc prędzej czy później zrealizuje przygotowaną wizję wszechświata będącego naszym „wiecznym domem”.

Zgodnie z koncepcją stwórczą Bytu Pierwoistnego człowiek żyjący na Ziemi nie powinien różnić się od swego Stwórcy stanem aktywności w okresie, gdy On kształtował wszechświat. W takim razie ludzkość stale się rozwija, przekształca i ulepsza swoje środowisko, dostosowując je do stanu zaplanowanego przez Niego. Tak pewnie będzie przez wszystkie przyszłe pokolenia, abyśmy, jako dzieci Bytu Pierwoistnego, doświadczyli takich samych przeżyć co On.

System essenceizm otwiera nadzieję, że przy pełnym zrozumieniu planu Bytu Pierwoistnego oraz przy pełnym odziedziczeniu Jego Miłości, ludzkość w końcu zrozumie swą misję reprezentowania Go nie tylko na Ziemi, ale również w całym kosmosie.